Leczenie niewydolności serca wymaga dużej wiedzy lekarskiej oraz doświadczenia, celem wyprowadzenie chorego z dekompensacji krążenia, a także dalszego postępowania aby zapobiec kolejnym incydentom załamania krążenia. Celem naszego leczenia jest wydłużenie czasu życia, poprawa komfortu życia, zapobiegnięcie kolejnym hospitalizacjom. Proces ten jest interdyscyplinarny, na który składa się praca kardiologa, dietetyka, psychologa, rehabilitanta, pielęgniarki, a także członków rodziny opiekujących się chorym oraz wielu innych specjalistów w zależności od schorzeń współistniejących. Zwłaszcza opieka i wsparcie ze strony rodziny zrozumienie chorego pomoc w wielu czynnościach życia codziennego, kontrola przy podawaniu leków, ustalanie wizyt kontrolnych u lekarza kardiologa lub lekarza rodzinnego, zapewnienie choremu odpowiednich warunków socjalno-bytowych są to czynniki determinujące o dalszych losach chorego.
Oczywiście najbardziej istotne jest leczenie farmakologiczne, które najlepiej jest sprecyzowane dla niewydolności serca z niską frakcją wyrzutową oparte na patofizjologii tego schorzenia. Leczenie farmakologiczne uległo znacznemu postępowi w ostatnich dzięki wprowadzeniu wielu nowoczesnych leków uzyskano znaczne postępy w leczeniu z wydłużeniem czasu przeżycia chorego i poprawy komforty życia. Podstawowe leki to:
- Beta blokery
- Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę, blokery receptora angiotensyny lub ARNI
- Flozyny
- Leki blokujące receptor mineralokortykoidowy
- Diuretyki
To podstawowa grupa leków, które chory powinien otrzymać oczywiście dawki poszczególnych leków dobieramy indywidualnie do każdego chorego w zależności od jego stanu chorobowego, schorzeń towarzyszących zwłaszcza nerek, cukrzycy i innych. Leczenie schorzeń towarzyszących jest istotnym elementem terapii.
U wielu chorych należy wykonać zabiegu korygujące jak np. plastykę naczyń wieńcowych z wszczepieniem stentów, pomostowanie aortalno-wieńcowe, korekta wad serca, wszczepienie rozrusznika, kardiowertera-defibrylatora, rozrusznika resynchronizującego, ablacji w razie zaburzeń rytmu serca. Wszystkie wyżej wymienione zabiegi dedykowane są chorym, którzy spełniają określone warunki. Nie jest to leczenie standardowe dla każdego chorego.
Pamiętajmy o tym, że leczenie niewydolności serca od chwili rozpoznania prowadzone jest do końca życia, a od systematyczności leczenia i przestrzegania zaleceń lekarskich zależy końcowy sukces. Każda dekompensacja czy kolejna hospitalizacja zwiększa ryzyko zgony i skrócenia czasu przeżycia.